بسم الله مهربون :)
با همه‌ی خستگیم میخواستم بشینم بعد کشیک درس بخونم که نشد! یعنی شرایط خونه این اجازه رو بهم نداد. حالا اشکالی هم نداره. ساعت ۱۱ تا ۱۲ رو نجات میدم و یک ساعت میشینم ریه میخونم.
پ.ن: یه مدتی میخوام از کانال دور باشم و برگردم به وبلاگ!
بسم الله مهربون :)
🥑
برای اولین بار ملاحظه نکردم و یه دعوای جانانه با همراه مریض داشتم. از اون دعواهایی که هرچی دلم خواست گفتم و دیگه سکوت نکردم. کلا اینجوری شده هرکی هرچی دلش میخواد به کادر درمان میگه و ما باید هیچی نگیم. میشه مگه؟ ورودی هر شیفت حداقل 200 نفره. 20 نفرشون اینجوری کنن برای من اعصاب میمونه؟ مگه من از سنگم؟ پزشکم که پزشکم ولی منم مثل همه‌ی آدم های دیگه شخصیت و روح و روان و احساس دارم.
🍉
لحظه شماری میکنم توقف طرحم رو موافقت کنن و از اینجا فرار کنم. به معنای واقعی کلمه فرار کنم.
🍏
کارای اولیه‌ی شغل دومم رو انجام دادم ولی همچنان تردید دارم. شک هم آفت موفقیته. احساس میکنم با شروعش تمام تمرکز و توجه و حواسم به رزیدنتی از دست میره. از اون طرف هم شوق شروع کار جدید رهام نمیکنه. ای بابا. گیر کردم :))
🍇
میدونی پیر شدم برای درس خوندن؟ اصن انقدر برام سخته که نگو. به سختی میشینم پای درس. ولی خب عادت میکنم.
بسم الله مهربون :)
خدا رو به خاطر همه‌ی نشدن هایی که باعث شدن من الان اینجا و توی این نقطه از زندگی باشم شکر.