...اینجا زیر باران

بسم الله مهربون :)

اومدم کتابخانه درس بخونم. دختر کناریم همزمان با هندزفری آهنگ هم گوش میده. یه لحظه شنیدم گوگوش خوند " عجب جایی به داد من رسیدی"!

ذهنم ناخودآگاه برگشت به عقب. ویران ترین بودم. یعنی ویران ترینم کرده بودن. رسیدی و کمک کردی همه چی رو ساختم. انقدر تو حمایت کردی و من پیش رفتم که الان دارم رویام رو زندگی میکنم.

کار میکنم.

مطب زدم.

درآمد خوب دارم.

درس میخونم.

هر ماه بدون استثنا مسافرت میرم.

اگه چند سال پیش توی اون اوج شکست روحی و عاطفی و ویرانی وعده‌ی این روزا رو بهم میدادن احتمالا میگفتم طرف شیشه زده ولی زندگی خیلی عجیب تر از این حرف هاست :)