...اینجا زیر باران

بسم الله مهربون :)

🩷انقدر درگیر زندگی شدم که وبلاگ عزیزم رو یادم رفته. این روزا که به جرم کار نکرده درگیر پرونده‌ی شکایت شدم بیشتر از هر زمان دیگه ای از آدم ها و شرافتشون نا امیدم. این ماجرا میگذره و خوب یا بد تموم میشه، اتفاق خاصی هم برای من نمیفته فقط یه مدتی اعصاب خوردی میکشم ولی خب یادم میمونه تا زمانی که زنده م در حق هیچکس لطف نکنم. از وقتی وارد فضای کاری شدم روز به روز بیشتر از دلسوزی و مهربونیم کم میشه، بیشتر دل سنگ میشم و اگه کاری لازم و واجب باشه اما بر خلاف قانون باشه امکان نداره دلم بسوزه و انجام بدم.

❤️طرح منطقه 5/5 و امکانات و راحتیش به 24 ماه بودنش نمی ارزه. بخصوص که من این وسط یک ماهی رو هم توقف زدم. اگه برمیگشتم عقب قطعا منطقه‌ی محروم انتخاب میکردم که زودتر تموم بشه. طرح واقعا چیز خوبی نیست. فقط باید بگذرونیش بره.

🩵همه‌ی زندگی مسیره. اصلا و ابدا هیچ مقصدی وجود نداره. زیاده خواهی انسان هم تمومی نداره. درس بخونم دکتر بشم. پروانه بگیرم مطب بزنم. سرمایه گذاری کنم فلان کار رو راه اندازی کنم. حالا درس بخونم تخصص بگیرم. سهام بیمارستان بخرم و ... . هر پله‌ای که گذروندم دلم پله‌ی بالاتر رو خواست. از یه جایی به بعد روی هدف تمرکز نکردم. از مسیر لذت بردم و هدف خودش با پاهای خودش اومد!

🧡شکر شکر شکر.